Altay’dan attığım ok, Alp dağlarını aştı

1954 Dünya Kupası’nın acısını unutabilir mi İspanyollar? Sanmıyorum. İki ekip kendi alanlarındaki maçları kazanınca o günkü statü onları tarafsız saha Roma’ya götürmüştü. 2-2’lik maçın yazgısı İtalyan çocuk Franco’nun eline kaldı. Kura atışını o yaptırdı ve Türkiye kazandı…

Yukarıdaki satırları genç arkadaşlar için yazdım. İspanya’yı eleyen Türkiye, 1954’ün “Fantom/Hayalet” kadrosu olarak isimlendiriliyordu.

Her neyse… Heyecanlı, garip bir birinci yarı yaşadık. Skor tabelası 1-1 yazıyordu fakat, Deniz Gül’ün Unai Simon’a attığı o gol, İspanya’nın eleme kümesinde yediği birinci gol olarak not edildi. Biraz canlarını acıtmış olduk. Hele play off maçlarını başa takıp itidalli ve hakikat tercihlerle Montella’nın alana sürdüğü takıma bakınca, topa sahip olmada 73-27’lik ezici bir baskı yediğimizi kabul etmemiz gerekir. Lakin bu baskı Konya’daki 6-0 üzere değildi. Kaleci Altay, dört kurtarışla arkadaşlarını oyunda tuttu…

Kaptan Merih, Ferdi, baştan sona Orkun ve motorları lakin ikinci yarıda ısıtan Barış Alper oyuna istikrar getirdi. Deniz de hamle durumlarında rakibi yıpratan koşular attı. 54’de Salih Özcan’la öne geçtik. Bu gol, ”Türkiye’ye hürmet çağrısı” oldu. Oyarzabal’ın 62’de attığı golle durum tekrar istikrara geldi. (1954 Roma rüzgarı gibi)…

Şimdi detayları bırakıp hakikate bakalım: Montella tüm oyunu çok yeterli yönetti. Girenler-çıkanlar, “dünyanın en âlâ takımı” karşısında onurlu bir gayret verdi. Elbette eksik kaldığımız, yanlış yaptığımız da oldu. Maçın bütününe baktığımız vakit Altay’ın topu oyuna sokarken 5 rakibini tek vuruşla adeta “paralize” etmesi, Barış Alper’in çift röveşatası, tekrar Altay’ın en az 6 kurtarışı, Ferdi, Eskihellaç, Çağlar, Merih, Zeki… Yanisi kül haline hepisi!

Bir de şiir size: Altay’dan attığım ok, Alp dağlarını aştı… Şairini ve gerisini siz bulun! Bravo Türkiye!