Milyonda bir görülüyor! Beyzanur’un hayatı 1 gecede altüst oldu: ‘Belden aşağısını hissetmiyor’

Kocaeli’de yaşayan Nurcan-Sinan Yıldız çiftinin tek çocukları Beyzanur Yıldız, 6 Mayıs gecesi uykudan uyandığında belden aşağısını hareket ettiremediğini fark etti. Ambulans ile Kocaeli Kent Hastanesi’ne kaldırılan Yıldız’a yapılan tetkikler sonucunda az bir nörolojik sorun olan TM tanısı konuldu.

Tedavi altına alınan Yıldız’a, hudut hasarını azaltmak ve sürecin ilerlemesini durdurmak emeliyle IVIG (İntravenöz İmmünoglobulin) tedavisi uygulandı. Belindeki enfeksiyonun yok edilmesinin akabinde iltihabın sonlara baskı yaptığı, belden aşağıya sinyal iletiminin durdurduğu anlaşıldı. Tekerlekli sandalye kullanmaya başlayan Yıldız, 2 ay evvel Ankara’daki Gaziler Fizik Tedavi ve Rehabilitasyon Eğitim ve Araştırma Hastanesi’ne sevk edildi. Beyzanur Yıldız’ın, omurilikte oluşan iltihaplanmanın bıraktığı hasara bağlı olarak uzun müddetli fizik tedavi ve rehabilitasyona gereksinim duyduğu belirlendi.

Yıldız, yürüme işlevlerini geri kazanması için robotik yürüme aygıtı, kas güçlendirme idmanlarından oluşan programa alındı.

‘AYAĞA KALKMAK İÇİN ÇOK ÇABALIYORUM’

Beyzanur Yıldız, bir gece yürüyemediğini ve hareket edemediğini fark ettiğini söyleyerek, “Okuldan geldim, gece 00.00’da yattım, sonra 02.00’de uyandım ancak kalkamadım. Ondan sonra annemle babamı çağırdım, beni hastaneye götürdüler. Kocaeli Kent Hastanesi’nde MR, tomografi ve röntgen çektiler. Hekimler omuriliğimde iltihap olduğunu görmüşler, onun için belimden ‘BOS’ sıvısı (beyin omurilik sıvısı) aldılar. Birinci evvel ilaç yahut iğne verirler geçer, düzelir sandım ancak geçmedi. Fizik tedavi ile düzeleceğim inşallah. Burada nörolojik salonda idmanlar yapıyorum, adım atmaya çalışıyorum, kol güçlendirmeye çalışıyorum. Ayağa kalkmak için kendimce çok çabalıyorum. Burada babamla kalıyorum. Annem de Kocaeli Gölcük’te. Beni özlediği için her vakit arıyor. Ben de onu çok özledim, çok seviyorum onu. Tekerlekli sandalye biraz eğlenceli, çevirdiğim için kollarım güçleniyor. Fakat en kısa vakitte inşallah yürümeyi planlıyorum. Ayağa kalkınca ip atlamak istiyorum, ip atlamayı çok özledim. Okula gitmek istiyorum. Kocaeli’ye gidince öğretmen evime gelecek. Hastanedeki bütün omurilik hastaları beni tanıyor şu anda. Gazi ağabeyler var, onlarla balkonda oturuyoruz sohbet ediyoruz. Büyüyünce çocuk hekimi olmak istiyorum. Buradaki doktor ağabey ve ablaları çok seviyorum. Hekimler vakitle yürüyebileceğimi söylüyorlar fakat bu sürecin biraz uzun olacağını da ekliyorlar” dedi.

‘BEYZANUR YAŞAMAYI SEVEN BİR ÇOCUKTU’

Beyzanur Yıldız’ın babası Sinan Yıldız da kızının öncesinde hiçbir hastalık geçirmediğini belirterek, “O gece bizi yanına çağırdı, ‘Baba bir şey oluyor’ dedi. Evvel bir bacağı biraz uyuşmaya başlamıştı. Biz ‘Çocuktur; koştu, hopladı, zıpladı’ diye düşündük. Annesi ovaladı falan, uyuyakaldık. Yarım saat sonra kalktığında eksiksiz belden aşağısını hissetmiyordu. Hastaneye götürdük. Hastalığının omurilikle ilgili olduğu, geçirmiş olduğu rastgele bir enfeksiyondan kaynaklı bir hastalık olduğunu söylediler. Bu süreçten sonra fizik tedavi görmesi, tekerlekli sandalye kullanması gerekiyor. Buraya sevk ettiler bizi, burada ağır bir tedavisi var. Burada hayata hazırlıyorlar aslında; yataktan sandalyeye geçme, sandalyeden yatağa geçme üzere. Ayağa kaldırıyorlar, yürütmeye çalışıyorlar. Beyzanur toplumsal bir çocuktu, yaşamayı seven bir çocuktu. Eskiler gözümün önüne geliyor devamlı. Ben sandalyesine bakınca onu yürürken görüyorum daima. Eski günler devamlı aklıma geldiği için insanı biraz yıpratıyor, hüzünlendiriyor. Bir anda olan bir şey. İnsanın başına her şey geliyor. ‘Bize gelmez’ diye bir şey yok. Yürüyen çocuğu bir anda bu türlü tekerlekli sandalyede görünce insanı ister istemez duygusal olarak çok etkileniyor. Yürümeye başlayınca bol bol gezdireceğim, her tarafa gideceğiz” diye konuştu.

‘BEYZANUR’U BAĞIMSIZLAŞTIRMAK İÇİN ÇALIŞIYORUZ’

Gaziler Fizik Tedavi ve Rehabilitasyon Eğitim ve Araştırma Hastanesi’nde ergoterapi teknikeri olarak çalışan Cenk Eren Hançerlioğlu ise Beyzanur Yıldız ile yaklaşık 2 aydır çalıştıklarını belirterek, “Beyzanur’u tekerlekli sandalyede en bağımsız nasıl hayata kazandırabiliriz, kendi transferini nasıl yapabilir, giyinmesini nasıl yapabilir; onun üzerine çalışıyoruz. Hiç kimse bilemez, ne vakit ayağa kalkıp yürüyeceğini. Biz Beyzanur’u bağımsızlaştırmak için çalışıyoruz. Çok sık görülen bir hastalık değil. Beyzanur pek toplumsal, burada çok âlâ vakit geçiriyor. Başka hastalarla, hastanedeki öbür işçilerle daima görüşüyor. Onunla aktiviteler yapıyoruz, fotoğraf kursuna gidiyor, takı kursuna gidiyor. Taburcu olacak ve taburcu olacağı için çok üzgün” tabirlerini kullandı.